کجایی ؟             /               یاد تو یادم نیاید                   /    انگار فراموشم شده است دستهایت

و انگار دستم دست خالییست از بودن .   / یاد من یادت نیاید آری

فراموشم/  فراموشی

چه فریادیست در این دل                 که حتی نای این صدایم نیست .

فراموشم   /  فراموشی

گذر کردن چه آسان است   /   ولی دیدن ، فهمیدن ...!

فراموشی /  فراموشم      /   فراموش است دستهامان

کجای خاطرت هستم ؟       کجای خاطرم هستی ؟    ببین دل ناگرانم

نیستی ، دستهایت نیست ، چشمهایت نیست   /  دلم می لرزد از این نیستهایی که نیست .

کجایی ؟       پس کجایی که دیدارت برایم آرزویی بس بزرگ است ؟

کجایی بشنوی حرفم ، فریادم

داد و بیداد این دل بی درد و بی درمان و بی درمانگرم را .

فراموشم ، فراموشی                                 چرا آخر ؟

دلم تنگ است ، بگو من را کجایی ؟

باز نیستی ، دلم دلتنگ گشته است از این همه نیستی .

کجایی تا فراموشم             چرا فراموشی شود یادم ؟

کجایی تا بگویی       این مرا گر دل نبودی ، یاد بودی ؟

گناهم چیست ؟        نگاه لحظه ای آرام ؟                 

نردبانم کو که آیم بر سر بام ؟        نگاهم کو که بیند آنسوی جام ؟

دلم فریاد میخواهد                      که بس تنگ است                 دیدار می خواهد .

کجایی ؟          فراموشم   /   فراموشی

چرا یادم نیاید روز اول روز بیداری ؟

چرا یادم نیاری دستهای آسمانی ؟

و اکنونم چنان اکنون من در گذشته     /    با خودم در گیر و در دارست

که اکنون چیست ؟                           فردا را کیست ؟              دیروزم کجا رفت ؟

فراموشم  /   فراموشی

دگر پایان راهم را ، پر از مه دیده ام   /   نادیده ام ، آری

وگر این جام در دستم بود

دگر جایی نمیماندست برای یافتنت ، آری

کجایی که جام در دستم نیست

مشتاق دیدارم ... !؟